დავით აღმაშენებელი – David Agmashenebeli

პასუხები

  1. dzalian mikvars david agmashenebeli

  2. yvelaze dzlieri mepea davit agmashenebeli

  3. AU MAGARI MEPEA DAVIT AGMASHENEBELI TAN ORI METRA IYO…

  4. magari mepe iyo

  5. davit mepe, dzalian dzlieri da windaxeduli mepe iyo, man xom gaaertiana saqartveloo…… aris iseti danawerebi masze, vitom igi jameshi shedioda da loculobdao, mgram amas is ar aketebda, es ambavi tvit istorikosebis bralia. mgari da dzlieri mepea davit meotxe da is chventvi igive wmindaniaa….

  6. დავით აღმაშენებელი დაიბადა 1073 წელს…მან მრავალი ბრძოლა მოიგო და მრავალი მტერი დაამარცხა.იგი მეფეთა შორის ყველაზე ძლიერი და გამორჩეული მეფე იყო…მას ძალიან უყვარდა წიგნების კითხვა …იგი როდესაც საბრძოლველად მიდიოდა თან მიჰქონდა მრავალ ცხენსა და ვირზე გადაკიდებული წიგნები და როდესაც ბრძოლის ველზე მივიდოდა ჩამოვიდოდა ცხენიდან და დაიწყებდა წიგნების კითხვას.იგი გარდაიცვალა 1125 წელს…24 იანვარს…

  7. davit meotxe ixo saqartvelos agmshenebeli amitom mas xalxma davit agmashenebeli shearqva. davitma 1103 wels chaatara ruis ubnisis kreba. 1121 wlis 12 agvistos gaimarta didgoris brdzola sadac 56000 atasiani armiit daamarcxa turqta 400000 atasiani urdo. davitma 200000 atasi yivchageli chamoasaxla anu 40000 atasi ojaxi yvela ojaxidan erti mainc unda yofiliyo mudmivi jariskaci.

  8. მაგარი მეფეა

  9. უდიდესი და უძლიერესი პიროვნება რომალმაც შეძლო გაეერთიანებინა საქართველო

  10. igi dzaan magari iyo saqartvelos siamaye dzalian did pativs scemdnen massaqartveloshi mcxovrebi magram albat ar unda daviviwyot tamar mepe ertad erti cali mepe romelic bevr omshi igebda monawileobas da bevri omic mougia ra tcma unda rom daviti dzaan magari iyo magram tamaric magari iyo davit mepe rom jobda tamars eg yvelam icis magram unda viamayot imit rom ertaderti kali mepe gvyavda tamaris gacureba bevrjel scades magram ver gaacurees xolo vinc gacurebas cdilobda igi tavisas igeba tamar mepes 2 shvili hyavda amave dros 2 qmari ert-erti nadzirala gamodga tamaris gadagdeba da gacureba scada radgan tviton asuliyo taxtze magram man tavisi miigo rom gkitxaven vin aris tkveni saamayo mepeo unda rtkvat tamar mepe sheidzleba akaki an davit mepe giyvardet imitom rom igi ertaderti kali mepe iyo martalia davitisavit ar uyvardawignebis kitxva magram mas dzalian uyvarda tavisi eri davitze metad davitsac ki uyvarda tavisi eri magram tamarize magrad ara amave dros tamar mepes dzalian bevri tayvanis mcemeli hyavda amave dros tamar mepes bevri ram miudzgvnesase rom tamaric magari iyo

  11. დავით აღმაშენებელი დაიბადა 1073 წელს ქალაქ ქუთაისში. საქარტველოს მეფე 1089–1125,გორგი11_ის ძე,ბაგრატიონთა დინასტიიდან, ერთ ერთი წარმატებული მონარქი მან მოახერხა 1121 თურქ სეჩულკთა განდევნა მოახერხა დიდგორის ბრძოლაში.
    ის სამწუხაროდ გარდაიცვალა 1125 წლის 24 იანვარს .

    გვეწვიეთ myvideo.ge 🙂

  12. cudad WEria martalia mara 😀 😀 Mainc mogaxmardebat giorgi 11 😀 ara giorgi meore

  13. love

  14. დავით აღმაშენებელი დაიბადა 1073 წელს…მან მრავალი ბრძოლა მოიგო და მრავალი მტერი დაამარცხა.იგი მეფეთა შორის ყველაზე ძლიერი და გამორჩეული მეფე იყო…მას ძალიან უყვარდა წიგნების კითხვა …იგი როდესაც საბრძოლველად მიდიოდა თან მიჰქონდა მრავალ ცხენსა და ვირზე გადაკიდებული წიგნები და როდესაც ბრძოლის ველზე მივიდოდა ჩამოვიდოდა ცხენიდან და დაიწყებდა წიგნების კითხვას.იგი გარდაიცვალა 1125 წელს…24 იანვარს…

  15. უდიდესი და უძლიერესი პიროვნება რომალმაც შეძლო გაეერთიანებინა საქართველო

  16. magari mepea

  17. sakartvelos siamayea

  18. დავით

  19. დავით აღმაშენებელი დაიბადა 1073 წელს…მან მრავალი ბრძოლა მოიგო და მრავალი მტერი დაამარცხა.იგი მეფეთა შორის ყველაზე ძლიერი და გამორჩეული მეფე იყო…მას ძალიან უყვარდა წიგნების კითხვა …იგი როდესაც საბრძოლველად მიდიოდა თან მიჰქონდა მრავალ ცხენსა და ვირზე გადაკიდებული წიგნები და როდესაც ბრძოლის ველზე მივიდოდა ჩამოვიდოდა ცხენიდან და დაიწყებდა წიგნების კითხვას.იგი გარდაიცვალა 1125 წელს…24 იანვარს…

  20. igi iyo kargi meomari

  21. davit agmashenebeli kargi mepe iyo magram vaxtang mefe jobda

  22. martalia

  23. davit IV magari mefe iyo aravistan misi shedareba ar sheidzleba

  24. davit agmashenebeli dze giorgi meoresi daibada 1073 wels qutaisshi.ertaderti mefe romelmac shedzlo saqartvelo gaertianeba nikofsiidan darubandemde.yvelas kargad mogvexsenabe tu ramodeni brdzola gadaitana saqartvelom misi m efobis dros,da gansakutrebit didgoris brdzola romelic misi,didi nichisa da swori gadawyvetilebis migibit,warmatebit damtavrda sadac ibrdzodne 40000 atasi yivchagi,da sxva.misi erterti swori strategia kide iyo ruis urbnisis saeklesio kreba romelic gaimarta ruisis midamoebshi,1103wels.bevri sheidzleba visaubrod iset mefeze rogoric davit agmashenebeli iyo,tumca samwuxaro faqti is ro is adreul asakshi gardaicvala 1125wlis 24 ianvars.gmorto gvimravle iseti adamienebi rogoric chverni daviti iyo.

  25. tamar mefe ert erti yvelaze zlieri mefe iyo romlis mefobis dros saqartvelo bevrad didi iyo vidre dges aris>>mas yavda 2 shvili rusudani da lasha giorgi. rusudans ar undoda rom lasha giorgis shvili asuli taxtze amitomac man tavisi zma dilegshi gamoketa da taxtze misi shvili avida.. lasha giorgis da rusudanis gardacvalebis shemdeg ori mefe martdavda saqartvelos davit ulo da davit narini

  26. aq tamar mepeze araaa laparaki davitzea

  27. yvela mepes qveynis martvis taviseburi taqtika qonda…magram yvelaze gamorcheuli davit mepe iyo.mis dros saqartvelo udzlieresi iyo…man shedzlo turqebis tareshi saqartveloshi samudamod moespo,da gandevna kidec turqebi saqartvelos teritoriidan…ase rom vtqvat davit mepem shedzlo turqta batonoba samudamod daemxo…… saqartvelo yvela mepis dros ar iyo aghordzinebuli….saqartvelos mudmivad yavda mtrebi…bevrjer yopila qartvelebi tyveobashi..rogorc magalitad davit mepis bavshvobis megobari “niania bakurianisdze”romelic wlebi iyo turqta tyveobashi…magram yovelive amis shemdeg davitma shedzlo turqta batonoba moespo….”martlac upalma gvimravlos iseti adamianebi rogoric daviti iyo”

  28. davith agmashenebeli alian lieria

  29. loveee

  30. me vixavi vanshi qalaktion tabicis nevlimneshi

  31. davit agmashenebeli yvelaze ganatlebuli mefe iyo,qartvel mefeta shoris.man bevri ram gaaketa,saswavlebeli shemoitana,jari gaadzliera,saqartvelo gadaarhina………

  32. დავით აღმაშენებელი დაიბადა 1073 წელს…მან მრავალი ბრძოლა მოიგო და მრავალი მტერი დაამარცხა.იგი მეფეთა შორის ყველაზე ძლიერი და გამორჩეული მეფე იყო…მას ძალიან უყვარდა წიგნების კითხვა …იგი როდესაც საბრძოლველად მიდიოდა თან მიჰქონდა მრავალ ცხენსა და ვირზე გადაკიდებული წიგნები და როდესაც ბრძოლის ველზე მივიდოდა ჩამოვიდოდა ცხენიდან და დაიწყებდა წიგნების კითხვას.იგი გარდაიცვალა 1125 წელს…24 იანვარს…

    pexi damadgit gulze damadgit ?
    ფეხი დამადგით,
    გულზე დამადგით ფეხი ყოველმან,
    წყალობა ჰყავით…
    საქართველოის ყოვლოს მპყრობელმან
    ვისურვე დავით…
    ფეხქვეშ გაცვითეთ საფლავის ლოდი
    ყურძნის მტევნებით…
    –ასეთი ცოდვა რა გაქვს მეფეო მიუტევები
    ღირს მსახურებდი ქართულ მიწა-წყალს,
    რაი გადარდებს?
    გასწიე იგი “ნიკოფსიითგან
    დარუბანდამდე“….
    თუ, ეს მაღალთა თავმდაბლობაა
    ოდით და ოდით?
    თუ ცოდვილი ხარ, მაშინ, მეფეო,
    რაღა ქნან ცოდვილთ
    სულის სიმშვიდის, სულის სიმშვიდის
    ვერსით მპოველთა?
    –ფეხი დამადგით, გულზე დამადგით
    ფეხი ყოველთა… …….

  33. დავით მეფე ძალიან ძლიერი მეფე იყო. მან ააშენა მრავალი ეკლესია და სხვა შენობები. მან გააძლიერა საქართველო და გაადიდა (ტერიტორიულად), ამიტომ უწოდეს მას “აღმაშენებელი

  34. martlac yvelaze dzlieri da gamorceuli mefe iyo david agmasenebeli

  35. man chaatara msoplio saeklesio krebis mnishvnelobis mqone ruis- urbnisis saeklesio kreba 1104 wels,

  36. magaria

  37. magaria qeti mikela dezalian momewona

  38. me gakvetilad mqonda davit agmashenebeli da inpormaciistvis didi MADLOBA :d:d:d:d:dd:d:d:d:d:d:d:d:d:d

  39. aseti mmartveli sakartvelos arasdros ar eyoleba

  40. davit agmashenebeli

  41. david agmashenebeli dzalian kargi meomari da mexedarmtvari igo.mas cignebi omshi dagonda sacitxavad.man aago gelatis dadzari…

  42. davit agmashenebali yvelaze ertguli da xalxis siyvarulshi darwmunebuli mepe iyo da dzaliamn miybvars rogorc istoriis pirveli gmiri da aseve rogors xalxigan dapasebuli mepe iyo da amitom dzalin vapaseb me puiradat.

  43. magari mefe iyno dzaaaan tan bevri

    mogebulin bevri brdzola

  44. davit agmashenebelis daxasiateba damiweret ra ….gadamarchinettt cud nishansss

  45. igi udzlieresi mefe iyo giorgi meresgan datovebuli sapartvelo fexze wamoayena da dzlieri gaxada misi gardacvaleba yvelam ganicada im dros mat dakarges udzlieresi mefe:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D

  46. davit agmahenebeli dzalian miyvars

  47. dzaan magari mebrzole aris

  48. davit agmahenebeli miyvars

  49. Davit agmasheneeli iyo udzlieresi da udidesi mepe, romelmac araprisgan yvelaperi sheqmna da saqartvelo daixsna mtris klanchebidan . . .

  50. au gamagijebs es xalxi ra David Agmashenebeli ram dagawerinat bicho?
    ki amtkicebt qartvelobas da ravici aba da sxvata shoris ro icodet kerdzo saxelebi ar itargmneba ra :)))))

  51. MARTLA MAGARI MEPE IKO

  52. დიდი მადლობა ინფორმაციისთვის

  53. romel saukuneshi mefobda

  54. yvelasatvis dzalian kargi
    iyo

  55. დავით IV აღმაშენებელი (დ. 1073, ქუთაისი – გ. 24 იანვარი. 1125), საქართველოს მეფე 1089-1125, გიორგი II-ის ძე, ბაგრატიონთა დინასტიიდან. ერთ–ერთი ყველაზე წარმატებული ქართველი მონარქი, მოახერხა თურქ-სელჩუკთა ქვეყნიდან განდევნდა 1121 წელს დიდგორის ბრძოლაში მნიშვნელოვანი გამარჯვებით. მის მიერ არმიაში და მმართველობის სისტემაში გატარებულმა რეფორმებმა შესაძლებლობა მისცა ქვეყანა გაეერთიანებინა და მთელი კავკასიის მიწების საქართველოს დაქვემდებარებაში შემოეყვანა. ქრისტიანული კულტურის წამხალისებელი და თავად თავდადებული ქრისტიანი საქართველოს მართლმადიდებლური ეკლესიის მიერ წმინდანად არის შერაცხული.

    By: sandra on 05/04/2012
    at 17:23

    Your comment is awaiting moderation.

    დავითი, გიორგი II–სა და ელენეს ერთადერთი ვაჟი, დაიბადა 1073 წელს სატახტო ქალაქ ქუთაისში. მისი უფლისწულობა მოკლე აღმოჩნდა, რადგან ქვეყანაში შექმნილი პოლიტიკური ვითარების გამო, მამამისი იძულებული შეიქმნა ტახტიდან გადამდგარიყო და 16 წლის ძე გაემეფებინა. ეს ფაქტი დავითის კარგ განათლებაზე და სახელმწიფო საქმეში გათვიცნობიერებულობაზე უნდა მეტყველებდეს.დავით IV–ს მემკვიდრეობად ერგო თურქ-სელჩუკებისაგან დარბეული ქვეყანა, დაცარიელებული ქალაქები და სოფლები, მთებში გახიზნული დამშეული მოსახლეობა. გამეფებისთანავე დაიწყო ყმა-მოლაშქრეთა და მსახურეულ აზნაურთაგან მხედართა რაზმების შექმნა. ერთგული რაზმებით მეფე თავს ესხმოდა თურქ-სელჩუკებს, ავიწროვებდა მათ, სდევნიდა და მთაში გახიზნულ მოსახლეობას ბარად ჩამოსვლის პირობებს უქმნიდარეფორმები [რედაქტირება]
    სახელისუფლო:
    დავით IV ებრძოდა სახელმწიფოს ცენტრალიზაციის მოწინააღმდეგე დიდგვაროვან ფეოდალებს. 1093 წელს მან გამდგარი ლიპარიტ IV ბაღვაში შეიპყრო. თუმცა მონანიების შემდეგ გაათავისუფლა და ძველი ღირსებებიც დაუტოვა, მაგრამ ხელახალი ღალატის გამო, 1094 წელს კვლავ შეიპყრო და ორი წლის პატიმრობის შემდეგ საქართველოდან გააძევა. 1103 ლიპარტის ძის რატის გარდაცვალების შემდეგ დავით IV-მ გააუქმა კლდეკარის საერისთავო და ბაღვაშთა მამულები სამეფო დომენად გახადა, შემდგომში ნაწილი (არგვეთი) გელათის მონასტერს გადასცა. ამავე წელს დაამარცხა სამეფო კარის მოწინააღმდეგე ფეოდალები ― ძაგან და მოდისტოს აბულეთისძეები.
    საეკლესიო:
    საერო დიდგვარიანებთან ერთად მეფე ცენტრალური ხელისუფლების მოწინააღმდეგე საეკლესიო ფეოდალებსაც ებრძოდა. 1103 წელს მეფის თაოსნობით მოიწვიეს რუის-ურბნისის საეკლესიო კრება, რომელმაც სამეფო ხელისუფლების განმტკიცების ღონისძიებები გაატარა (უღირსი თანამდებობის პირების გადაყენება და მათ ნაცვლად მეფის ერთგულთა არჩევა, სასულიერო თანამდებობის პირთა ხელდასხმის წესის დამტკიცება, გვირგვინის კურთხევის წესის დაკანონება და სხვ.). ეს ღონისძიებანი ჩამოყალიბებულია კრების მიერ მიღებულ დოკუმენტში „ძეგლისწერაჲ რუის-ურბნისის კრებისაჲ“. სახელმწიფოს ძლიერების განმტკიცების საქმეში უდიდესი მნიშვნელობა ჰქონდა ჭყონდიდლისა და მწიგნობართ-უხუცესის თანამდებობების გაერთიანებას მწიგნობართუხუცეს-ჭყონდიდლის თანამდებობის შექმნას (სავარაუდებელია 1103-04). ამ თანამდებობის პირი ერთსა და იმავე დროს მაღალი სამოქალაქო და საეკლესიო მმართველი იყო.

    საქართველოს სამეფო დავით IV–ის მმართველობაში
    ეკონომიკური:
    დავით IV-მ მთელი რიგი ღონისძიებები გაატარა სამონეტო საქმის მოსაწესრიგებლად. მოჭრა მონეტები როგორც ქართული, ისე არაბული ზედწერილით და რამდენადმე შეცვალა მონეტის ტიპი. რეფორმის შედეგად განმტკიცდა ფულის კურსი. მის დროს დიდი მნიშვნელობა მიენიჭა განსაკუთრებულ სასამართლო დაწესებულებას — სააჯო კარს.
    სამხედრო:ფეოდალური ლაშქრის პრინციპზე აგებული ჯარი შინაგან ერთობას მოკლებული იყო. მტრის საბოლოო დაძლევისათვის საჭირო იყო ქვეყნის შეიარაღებულ ძალთა გარდაქმნა. დავით IV-მ ჩაატარა სამხედრო რეფორმები: ჯარი საგანგებოდ გაწვრთნა და იქ მტკიცე დისციპლინა დაამყარა, გარდაქმნა ბრძოლის ტაქტიკა. ამასთან, 1118-20 ჩრდილოეთ კავკასიიდან გადმოიყვანა და საქართველოში (ვარაუდით ქართლში) დაასახლა ყივჩაღთა 40 ათასი ოჯახი. მათგან მეფემ შექმნა მუდმივი ჯარი ― ორმოციათასიანი ლაშქარი, ერთგულ მოლაშქრეთაგან კი შეადგინა ხუთიათასიანი პირადი გვარდია ― „მონა-სპა“.
    სამხედრო კამპანია [რედაქტირება]
    1099 დავით IV-მ თურქ-სელჩუკებს ხარკი შეუწყვიტა. ქვეყანამ სრული დამოუკიდებლობა მოიპოვა. ამ დროიდან დაიწყო საქართველოს ეკონომიკური და კულტურული აღმავლობა. თურქ-სელჩუკთა ალაგმვის შემდეგ დავით IV შეუდგა ქართული მიწა-წყლის სრული გაერთიანებისათვის ბრძოლას. 1103 აიღო ზედაზენი. 1104 საქართველოს გაერთიანების მომხრე ჰერეთ-კახეთის დიდებულების (ქავთარისა და მისი დისწულების ― არიშიანისა და ბარამის) დახმარებით შემოიერთა ჰერეთი და კახეთი.
    მოხარკე ქვეყნების დაკარგვა მძიმე დანაკლისი იყო თურქ-სელჩუკთათვის და სულთნის დიდმოხელემ, განძის ათაბაგმა ლაშქრობა მოაწყო საქართველოს მეფის ჰერეთ-კახეთიდან განსადევნად. 1104 ერწუხთან ბრძოლაში საქართველოს მხედრობამ გაიმარჯვა. განსაკუთრებული ვაჟკაცობა გამოუჩენია ომში დავით IV-ს.

    გელათის მონასტერი
    1110 წელს ქართველთა ლაშქარმა სამშვილდე აიღო, 1115 – რუსთავი, 1117 – გიში, 1118 – ლორე. 1121 წლის აგვისტოში დავით IV-ის მეთაურობით ქართველებმა ძლევამოსილი ომი გადაიხადეს მუსლიმანთა კოალიციური ლაშქრის წიააღმდეგ. ბრძოლა დიდგორთან მოხდა. ქართველებმა გაიმარჯვეს დავითის მოხერხებული ტაქტიკის წყალობით. დავითს ამ ომში მოუწია თავისი 55 – ათასიანი ლაშქრით შებმოდა თურქ – სელჩუკთა 300 – ათასიანი არმიას. მეფემ იმისათვის, რათა არ გაქცეულიყვნენ ბრძოლის ველიდან მეომრები. უკან წასასვლელი გზა ჩახერგა. გადაწმყვეტი ბრძოლის წინ მან შემდეგი სიტყვები წარმოთქვა: „ეჰე, მეომარნო ქრისტიანნო. თუ ქვეყნისა და ღვთის რჯულის დასაცავად ვიბრძოლებთ არათუ ეშმაკის ურიცხვ მიმდევართა ლაშქარს, არამედ თვით ეშმაკებსაც დავამარცხებთ.მაშ, ვილოცოთ სამშობლოსა და ქრისტესათვის და ფიცი დავდოთ, რომ აქ, ბრძოლის ველზე უფრო დავიხოცებით ვიდრე შერცხვენილნი გავიქცევით. ახლა კი ამ ხეობის შესავალი, რომლითაც აქ შემოვსულვართ, ხეთა ხშირი ხორგებით შევკრათ, ვინძლო ვისმეს გულში ჩარჩენილი გაქცევის სურვილი ამით ამოიქოლოს. მაშ გაემზადეთ ძმანნო და შვილნო, ქრისტესათვის და სამშობლოსათვის.“ ისტორიკოსებმა ამ შეტოქებას მუსლიმ ურიცხვ არმიასა და ქართველთა მცირერიცხოვან ლაშქარს შორის „ბრძოლაი საკვირველი“ შეარქვეს.
    ამ ომის გამარჯვებით მათ დაიცვეს სამშობლო სრული განადგურებისაგან. დიდგორის ბრძოლაში გამარჯვების შემდეგ, 1122 წელს დავით IV-მ თბილისი შემოუერთა საქართველოს სამეფოს.
    დავით IV-ის ბრძოლებს დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა შირვანისთვისაც. ქართველებისა და შირვანელების ერთობლივი ბრძოლის შედეგად შირვანი გათავისუფლდა სელჩუკი დამპყრობლებისაგან. 1124 წელს დავით IV-მ შირვანი თავის გავლენას დაუმორჩილა. 1123 წელს დავით IV-მ სომხეთის მრავალი ქალაქი აიღო. ამავე წელს სომეხი მოსახლეობის დახმარებით აიღო ანისიც.
    აღმშენებლობა [რედაქტირება]
    დავით IV დიდად უწყობდა ხელს ვაჭრობისა და ხელოსნობის განვითარებას. მან შეღავათიანი პირობები შეუქმნა ვაჭრებს, ააგო ხიდები, გზები, ააშენა ფუნდუკები, სადაც სხვადასხვა ქვეყნის ვაჭრებს უფასოდ შეეძლოთ ღამისთევა. ამის შედეგად XII საუკუნის I მეოთხედში საქართველოში საქალაქო ცხოვრება განსაკუთრებით დაწინაურდა.
    დავით IV-ის სახელთანაა დაკავშირებული გელათის ტაძრის მშენებლობა (დაუწყიათ 1106). მანვე დააარსა ქართული კულტურის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი კერა ― გელათის აკადემია. დავით IV-ის განკარგულებით ააგეს ღვთისმშობლის სახელობის ეკლესია შიომღვიმეში.

    ფრესკა, გელათი
    დავით IV-ის კულტურულ-საგანმანათლებლო მოღვაწეობის შესახებ ქართველი ისტორიკოსების გარდა მნიშვნელოვან ცნობებს გვაწვდიან სომეხი მემატიანეები და მაჰმადიანი მწერლები. ისინი გვამცნობენ, რომ მეფეს ბიზანტიაში გაუგზავნია ახალგაზრდები ცოდნის მისაღებად; ცალკე სახლი აუგია მაჰმადიან მეცნიერთა, ფილოსოფოსთა და პოეტთათვის და თურმე ნივთიერადაც ეხმარებოდა მათ, ხანგამოშვებით კი საზეიმო დარბაზობასაც უმართავდა.
    დავით IV-მ თავისი წვლილი შეიტანა ქართული ჰიმნოგრაფიის განვითარებაშიც. მას ეკუთვნის ორიგინალური პოეტური ნაწარმოები „გალობანი სინანულისანი“, რომელიც შუა საუკუნეების ქართული კულტურის იდეოლოგიური და ესთეტიკური მრწამსის გამოხატულებაა. იგი ეძღვნება სასულიერო ლირიკაში ღრმად დამუშავებულ (ეფრემ ასურის, იოსებ და თეოდორე სტუდიტეების, ანდრია კრეტელის, იოანე დამასკელის და სხვათა საგალობლები) სინანულის მოტივს. საგალობელში გადმოცემულია ზოგადსაკაცობრიო სევდა. დავით IV თავს ადარებს უმძიმესი ცოდვის ჩამდენთ და გამოთქვამს აზრს, რომ არ არსებობს დანაშაული, რომელიც მის სულს არ ამძიმებდეს. თავის ასეთ დამდაბლებაში ვლინდება ზნესრული ადამიანის მაღალი ეთიკური მრწამსი. დავით IV-ის საგალობელში შეცოდებათა შეგნებით უკვე დაძლეულია ცოდვა და ადამიანის დაცემით გამოწვეულ სევდას ახლავს ნათელი ტონები ადამიანის სრულქმნის ღრმა რწმენისა. „გალობანი სინანულისანი“ ქართული ლირიკის შედევრთა რიგში შეიძლება დავაყენოთ, რადგან მასში ავტორის ინდივიდუალური განცდა ამაღლებულია ზოგადსაკაცობრიო ტკივილამდე და მეფის ღაღადი თავის ცოდვილ ბუნებაზე საზ. რეზონანს იძენს.
    დავით IV-ის ეპოქა იყო მწვავე კლასობრივი და შინაკლასობრივი ბრძოლების ხანა. ქვეყნის სიძლიერისა და ცენტრალიზაციის შენარჩუნებას მეფე შინაკლასობრივი მტრების (ცენტრალიზაციის მოწინააღმდეგე დიდგვარიანები) დათრგუნვისა და მოსახლეობის ექსპლუატაციის ხარჯზე ახერხებდა. მთელი მისი მოღვაწეობა ემსახურებოდა ფეოდალური საქართველოს გაძლიერება-ცენტრალიზაციას.
    ტიტულატურა [რედაქტირება]

    „ქრისტე, ადიდე დავით მეფე აფხაზთა, ქართველთა, რანთა, კახთა, სომეხთა“
    დავითამდე ქართველ მეფეებს ჰქონდათ როგორც უცხოური (უმეტესად ბიზანტიური), ისე ქართული ტიტულები. ბიზანტიური ტიტულებიდან ქართველი მეფეები ატარებდნენ პატრიკიოზის, მაგისტროსობის, ნოველისიმოსის, სევასტოსისა და კურაპალატის ტიტულებს, რომელთაგან უმაღლესი კურაპალატობა იყო. თვით ბიზანტიაში სულ 18 ტიტული არსებობდა და ყველაზე საპატიო ტიტულს მეთვრამეტე – კეისარობა წარმოადგენდა, კურაპალატობა მეთექვსმეტე ტიტული იყო, ანუ მნიშვნელობით მესამე ადგილზე იდგა.
    ქართველებიდან ბიზანტიამ ეს ტიტული პირველად ქართლის ერისმთავარს გუარამს მიანიჭა. დავით აღმაშენებელმა ერთიან საქართველოს მეფეთაგან პირველმა უარყო ბიზანტიური საკარისკაცო ტიტულები, როგორც ნიშანი ბიზანტიის ხელმწიფესთან თანასწორობისა.
    ქართული ტიტულატურა (ტიტულების ჯგუფი), ჩამოყალიბებას ბაგრატ III–ის დროს იწყებს და დავითის შემდეგაც გრძელდება. ბაგრატმა აფხაზეთისა და ტაო-კლარჯეთის სამეფოები გაეერთიანა და შედეგად მიიღო ტიტული – „მეფე აფხაზთა და ქართველთა“[2].

    დავით აღმაშნებლის საფლავი, გელათი
    რანისა (არანი) და კახეთის შემოერთების შემდეგ, ქართველ მეფეთა ტიტულიც იზრდება და დავითი იწოდება: „მეფე აფხაზთა და ქართველთა, რანთა და კახთა“. მოგვიანებით ამას ემატება წოდება „მეფე სომეხთა“. მას მერე რაც დავითმა ლორე-ტაშირის სამეფო გაათავისუფლა და სომხეთის მეფეები დაიმორჩილა, ქართველ მეფეთა სრული ტიტული გახდა: „მეფე აფხაზთა, ქართველთა, რანთა, კახთა, სომეხთა“[3]
    ლორე-ტაშირის გარდა შარვანიცა და ანისიც დავით აღმაშენებელმა სიცოცხლის ბოლო წლებში შემოიერთა და მისი მემკვიდრეების ტიტულატურაში აისახა კიდეც ეს მოვლენა[3]. კერძოდ, მათი ტიტულატურა ასეთი იყო: „მეფე აფხაზთა, ქართველთა, რანთა, კახთა და სომეხთა მეფისა და შარვანშა და შაჰანშა და ყოვლისა აღმოსავლეთისა და დასავლეთისა“.
    გენეალოგია [რედაქტირება]

    მთავარი სტატია : ბაგრატიონები.

    დავით აღმაშენებელი, შიომღვიმის მონასტერი
    ბაგრატიონთა სამეფო დინასტიას სათავე დაუდო აშოტ I-მა 809 წელს, შექმნა რა ტაო-კლარჯეთის სამეფო. 978 წელს ბაგრატ III სამი ქართული სამეფოს გაერთიანებით ქმნის გაერთიანებული ქართული სამეფოს.
    ერთიანი საქართველოს სამეფო გენეალოგია დავითამდე, ასეთია:
    ბაგრატ III (978-1014 წწ.)
    მართა(?);
    გიორგი I (1014-1027 წწ.)
    1. მარიამ არწრუნი (გ. 1072 წლის შემდეგ), ვასპურაკანის მეფის სენაქერიმ II-ის ასული;
    2. ალდე (?), ოსთა მეფის ასული;
    ბაგრატ IV (1027-1072 წწ.)
    1. ელენე არგიროსი (გ. 1033 წ.), ბიზანტიის იმპერატორ რომანოზ III–ის ძმიშვილი (მალევე გარდაიცვალა).
    2. ბორენა (გ. 1073), ოსთა მეფის ურდურის ასული ;
    გიორგი II (1072-1089 წწ.)
    ელენე (გ. 1112 წ.);
    დავით IV
    სამეფო ოჯახი [რედაქტირება]

    დავით IV სხვადასხვა დროს ორჯერ იყო დაქორწინებული:
    რუსუდან ბაგრატუნი[1], სომხეთის მეფის ასული(?). მოგვიანებით ის მონაზვნად აღკვეცეს (?). შვილები:
    დემეტრე I;
    გურანდუხტი (?), ყივჩაყთა მთავრის ათრაქას ასული. შვილები:
    ვახტანგი (ცუატა), თამარი, კატაჲ (ირინე), თამარ მრწემი[4].
    უფროსი თამარი ცოლად ჰყავდა შირვანის შაჰს, მანუჩარ II-ს, კატაჲ (შემდგომში ირინე) – ბიზანტიის კეისარ იოანე კომნენოსის უმცროს ძმას, ალექსის, ხოლო თამარ მრწემი – ოსეთის მეფეს (იქორწინა დემეტრე I-ის დროს).
    საინტერესო ცნობები [რედაქტირება]

    დავით აღმაშენებლის მონეტა

    დავით აღმაშენებლის დროშა. დროშაზე გამოსახულია ჯვარი და მარტორქა.
    ლონდონში, ბრიტანეთის მუზეუმში დაცულია სპილენძის უნიკალური მონეტა, სავარაუდოდ 1118-1125 წწ. მონეტაზე გამოსახულია გვირგვინოსანი მეფე ბიზანტიურ საიმპერატორო სამოსში და მოცემულია ერთიანი საქართველოს მეფეთა სრული ტიტულატურა: „მეფე აფხაზთა, ქართველთა, რანთა, კახთა, სომეხთა“[5].
    უფლისწული ვახტანგი, დავითის საგანგებო ანდერძით, დემეტრეს უნდა აღეზარდა და თავის შემდგომ სამეფო მისთვის დაეტოვებინა, თუმცა დემეტრემ ანდერძი არ შეასრულა[საჭიროებს წყაროს მითითებას];
    ჰერალდიკოსთა ერთი ნაწილის აზრით დავით აღმაშენებლის დროშაზე გამოსახული იყო წმ. გიორგის ჯვარი და „ცხენი რქოსანი“[6].
    იხილეთ აგრეთვე [რედაქტირება]

    ყივჩაყთა გადმოსახლება საქართველოში;
    დიდგორის ბრძოლა.
    ლიტერატურა [რედაქტირება]

    მეტრეველი რ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 3, გვ. 334-335, თბ., 1978 წელი.
    საქართველოს ისტორია, ტ. I – უძველესი დროიდან XIX საუკუნის დასასრულამდე;
    ლორთქიფანიძე, მარიამ (1987), „საქართველო XI-XII საუკუნეებში“, გვ. 80-118.
    მარგიშვილი ს. მითები და რეალობა დავით აღმაშენებლის მეფობის შესახებ, თბ., „სიესტა“, 2006

  56. yvelas didi madloba dzalian damexmaret

  57. yvelaze yvelazeee magariii mepeee iyooooo

  58. Davit agmashenebeli,rom ara vin icis iarsebebda tu ara saqartvelo..meamayeba rom qartveli var..

  59. martla madloba

  60. tamaric da davitic magari mefeeebi iyvnen magram samwuxarod ex
    la arcerti ar gvyavs yvele mefe kargi iyo

  61. martlac kargimepe iyo daviti

  62. kargi mepe iyo kargi ara yvelaze kargi)))))))))))))))

  63. dzalian kargi mepe iyo

  64. xo dzaliannnnnnn kargiii

  65. davit mefe iyo udzlieresi mefe man sakartvelo gaaertiana, man gaxsna savadmyofoebi da bevri akademiebi.mas dzalian uyvarda wignis kitxva. rodesac daxlil dakandzuli modioda saxlshi mashinac wignebs kitxulobda. chven misit dzalian madlieri vart.

  66. didi madloba informaciistvis

  67. me davaleba ar mqonda mara damaitnteresa:D:D:D:D

  68. dzalia kargi mepe iyo igi da tamari magram tamarze gamikvirda radgan qali iyo da ramdeni ragaca gaaketa qveyanashi

  69. vi dawera romel saukuneshi mefobso magis deda

  70. tu sheizleba dadet vin iyo davit axmasheneneblis mshoblebi yavda tu ara mas da an zma da vin iyo davitis meuxle

  71. davit gexutune<3

  72. გელათის მონასტერი
    1110 წელს ქართველთა ლაშქარმა სამშვილდე აიღო, 1115 – რუსთავი, 1117 – გიში, 1118 – ლორე. 1121 წლის აგვისტოში დავით IV-ის მეთაურობით ქართველებმა ძლევამოსილი ომი გადაიხადეს მუსლიმანთა კოალიციური ლაშქრის წიააღმდეგ. ბრძოლა დიდგორთან მოხდა. ქართველებმა გაიმარჯვეს დავითის მოხერხებული ტაქტიკის წყალობით. დავითს ამ ომში მოუწია თავისი 55 – ათასიანი ლაშქრით შებმოდა თურქ – სელჩუკთა 300 – ათასიანი არმიას. მეფემ იმისათვის, რათა არ გაქცეულიყვნენ ბრძოლის ველიდან მეომრები. უკან წასასვლელი გზა ჩახერგა. გადაწმყვეტი ბრძოლის წინ მან შემდეგი სიტყვები წარმოთქვა: „ეჰე, მეომარნო ქრისტიანნო. თუ ქვეყნისა და ღვთის რჯულის დასაცავად ვიბრძოლებთ არათუ ეშმაკის ურიცხვ მიმდევართა ლაშქარს, არამედ თვით ეშმაკებსაც დავამარცხებთ.მაშ, ვილოცოთ სამშობლოსა და ქრისტესათვის და ფიცი დავდოთ, რომ აქ, ბრძოლის ველზე უფრო დავიხოცებით ვიდრე შერცხვენილნი გავიქცევით. ახლა კი ამ ხეობის შესავალი, რომლითაც აქ შემოვსულვართ, ხეთა ხშირი ხორგებით შევკრათ, ვინძლო ვისმეს გულში ჩარჩენილი გაქცევის სურვილი ამით ამოიქოლოს. მაშ გაემზადეთ ძმანნო და შვილნო, ქრისტესათვის და სამშობლოსათვის.“ ისტორიკოსებმა ამ შეტოქებას მუსლიმ ურიცხვ არმიასა და ქართველთა მცირერიცხოვან ლაშქარს შორის „ბრძოლაი საკვირველი“ შეარქვეს.
    ამ ომის გამარჯვებით მათ დაიცვეს სამშობლო სრული განადგურებისაგან. დიდგორის ბრძოლაში გამარჯვების შემდეგ, 1122 წელს დავით IV-მ თბილისი შემოუერთა საქართველოს სამეფოს.
    დავით IV-ის ბრძოლებს დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა შირვანისთვისაც. ქართველებისა და შირვანელების ერთობლივი ბრძოლის შედეგად შირვანი გათავისუფლდა სელჩუკი დამპყრობლებისაგან. 1124 წელს დავით IV-მ შირვანი თავის გავლენას დაუმორჩილა. 1123 წელს დავით IV-მ სომხეთის მრავალი ქალაქი აიღო. ამავე წელს სომეხი მოსახლეობის დახმარებით აიღო ანისიც.
    აღმშენებლობა [რედაქტირება]
    დავით IV დიდად უწყობდა ხელს ვაჭრობისა და ხელოსნობის განვითარებას. მან შეღავათიანი პირობები შეუქმნა ვაჭრებს, ააგო ხიდები, გზები, ააშენა ფუნდუკები, სადაც სხვადასხვა ქვეყნის ვაჭრებს უფასოდ შეეძლოთ ღამისთევა. ამის შედეგად XII საუკუნის I მეოთხედში საქართველოში საქალაქო ცხოვრება განსაკუთრებით დაწინაურდა.
    დავით IV-ის სახელთანაა დაკავშირებული გელათის ტაძრის მშენებლობა (დაუწყიათ 1106). მანვე დააარსა ქართული კულტურის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი კერა ― გელათის აკადემია. დავით IV-ის განკარგულებით ააგეს ღვთისმშობლის სახელობის ეკლესია შიომღვიმეში.

    ფრესკა, გელათი
    დავით IV-ის კულტურულ-საგანმანათლებლო მოღვაწეობის შესახებ ქართველი ისტორიკოსების გარდა მნიშვნელოვან ცნობებს გვაწვდიან სომეხი მემატიანეები და მაჰმადიანი მწერლები. ისინი გვამცნობენ, რომ მეფეს ბიზანტიაში გაუგზავნია ახალგაზრდები ცოდნის მისაღებად; ცალკე სახლი აუგია მაჰმადიან მეცნიერთა, ფილოსოფოსთა და პოეტთათვის და თურმე ნივთიერადაც ეხმარებოდა მათ, ხანგამოშვებით კი საზეიმო დარბაზობასაც უმართავდა.
    დავით IV-მ თავისი წვლილი შეიტანა ქართული ჰიმნოგრაფიის განვითარებაშიც. მას ეკუთვნის ორიგინალური პოეტური ნაწარმოები „გალობანი სინანულისანი“, რომელიც შუა საუკუნეების ქართული კულტურის იდეოლოგიური და ესთეტიკური მრწამსის გამოხატულებაა. იგი ეძღვნება სასულიერო ლირიკაში ღრმად დამუშავებულ (ეფრემ ასურის, იოსებ და თეოდორე სტუდიტეების, ანდრია კრეტელის, იოანე დამასკელის და სხვათა საგალობლები) სინანულის მოტივს. საგალობელში გადმოცემულია ზოგადსაკაცობრიო სევდა. დავით IV თავს ადარებს უმძიმესი ცოდვის ჩამდენთ და გამოთქვამს აზრს, რომ არ არსებობს დანაშაული, რომელიც მის სულს არ ამძიმებდეს. თავის ასეთ დამდაბლებაში ვლინდება ზნესრული ადამიანის მაღალი ეთიკური მრწამსი. დავით IV-ის საგალობელში შეცოდებათა შეგნებით უკვე დაძლეულია ცოდვა და ადამიანის დაცემით გამოწვეულ სევდას ახლავს ნათელი ტონები ადამიანის სრულქმნის ღრმა რწმენისა. „გალობანი სინანულისანი“ ქართული ლირიკის შედევრთა რიგში შეიძლება დავაყენოთ, რადგან მასში ავტორის ინდივიდუალური განცდა ამაღლებულია ზოგადსაკაცობრიო ტკივილამდე და მეფის ღაღადი თავის ცოდვილ ბუნებაზე საზ. რეზონანს იძენს.
    დავით IV-ის ეპოქა იყო მწვავე კლასობრივი და შინაკლასობრივი ბრძოლების ხანა. ქვეყნის სიძლიერისა და ცენტრალიზაციის შენარჩუნებას მეფე შინაკლასობრივი მტრების (ცენტრალიზაციის მოწინააღმდეგე დიდგვარიანები) დათრგუნვისა და მოსახლეობის ექსპლუატაციის ხარჯზე ახერხებდა. მთელი მისი მოღვაწეობა ემსახურებოდა ფეოდალური საქართველოს გაძლიერება-ცენტრალიზაციას.
    ტიტულატურა [რედაქტირება]

    „ქრისტე, ადიდე დავით მეფე აფხაზთა, ქართველთა, რანთა, კახთა, სომეხთა“
    დავითამდე ქართველ მეფეებს ჰქონდათ როგორც უცხოური (უმეტესად ბიზანტიური), ისე ქართული ტიტულები. ბიზანტიური ტიტულებიდან ქართველი მეფეები ატარებდნენ პატრიკიოზის, მაგისტროსობის, ნოველისიმოსის, სევასტოსისა და კურაპალატის ტიტულებს, რომელთაგან უმაღლესი კურაპალატობა იყო. თვით ბიზანტიაში სულ 18 ტიტული არსებობდა და ყველაზე საპატიო ტიტულს მეთვრამეტე – კეისარობა წარმოადგენდა, კურაპალატობა მეთექვსმეტე ტიტული იყო, ანუ მნიშვნელობით მესამე ადგილზე იდგა.
    ქართველებიდან ბიზანტიამ ეს ტიტული პირველად ქართლის ერისმთავარს გუარამს მიანიჭა. დავით აღმაშენებელმა ერთიან საქართველოს მეფეთაგან პირველმა უარყო ბიზანტიური საკარისკაცო ტიტულები, როგორც ნიშანი ბიზანტიის ხელმწიფესთან თანასწორობისა.
    ქართული ტიტულატურა (ტიტულების ჯგუფი), ჩამოყალიბებას ბაგრატ III–ის დროს იწყებს და დავითის შემდეგაც გრძელდება. ბაგრატმა აფხაზეთისა და ტაო-კლარჯეთის სამეფოები გაეერთიანა და შედეგად მიიღო ტიტული – „მეფე აფხაზთა და ქართველთა“[2].

    დავით აღმაშნებლის საფლავი, გელათი
    რანისა (არანი) და კახეთის შემოერთების შემდეგ, ქართველ მეფეთა ტიტულიც იზრდება და დავითი იწოდება: „მეფე აფხაზთა და ქართველთა, რანთა და კახთა“. მოგვიანებით ამას ემატება წოდება „მეფე სომეხთა“. მას მერე რაც დავითმა ლორე-ტაშირის სამეფო გაათავისუფლა და სომხეთის მეფეები დაიმორჩილა, ქართველ მეფეთა სრული ტიტული გახდა: „მეფე აფხაზთა, ქართველთა, რანთა, კახთა, სომეხთა“[3]
    ლორე-ტაშირის გარდა შარვანიცა და ანისიც დავით აღმაშენებელმა სიცოცხლის ბოლო წლებში შემოიერთა და მისი მემკვიდრეების ტიტულატურაში აისახა კიდეც ეს მოვლენა[3]. კერძოდ, მათი ტიტულატურა ასეთი იყო: „მეფე აფხაზთა, ქართველთა, რანთა, კახთა და სომეხთა მეფისა და შარვანშა და შაჰანშა და ყოვლისა აღმოსავლეთისა და დასავლეთისა“.
    გენეალოგია [რედაქტირება]

    მთავარი სტატია : ბაგრატიონები.

    დავით აღმაშენებელი, შიომღვიმის მონასტერი
    ბაგრატიონთა სამეფო დინასტიას სათავე დაუდო აშოტ I-მა 809 წელს, შექმნა რა ტაო-კლარჯეთის სამეფო. 978 წელს ბაგრატ III სამი ქართული სამეფოს გაერთიანებით ქმნის გაერთიანებული ქართული სამეფოს.
    ერთიანი საქართველოს სამეფო გენეალოგია დავითამდე, ასეთია:
    ბაგრატ III (978-1014 წწ.)
    მართა(?);
    გიორგი I (1014-1027 წწ.)
    1. მარიამ არწრუნი (გ. 1072 წლის შემდეგ), ვასპურაკანის მეფის სენაქერიმ II-ის ასული;
    2. ალდე (?), ოსთა მეფის ასული;
    ბაგრატ IV (1027-1072 წწ.)
    1. ელენე არგიროსი (გ. 1033 წ.), ბიზანტიის იმპერატორ რომანოზ III–ის ძმიშვილი (მალევე გარდაიცვალა).
    2. ბორენა (გ. 1073), ოსთა მეფის ურდურის ასული ;
    გიორგი II (1072-1089 წწ.)
    ელენე (გ. 1112 წ.);
    დავით IV
    სამეფო ოჯახი [რედაქტირება]

    დავით IV სხვადასხვა დროს ორჯერ იყო დაქორწინებული:
    რუსუდან ბაგრატუნი[1], სომხეთის მეფის ასული(?). მოგვიანებით ის მონაზვნად აღკვეცეს (?). შვილები:
    დემეტრე I;
    გურანდუხტი (?), ყივჩაყთა მთავრის ათრაქას ასული. შვილები:
    ვახტანგი (ცუატა), თამარი, კატაჲ (ირინე), თამარ მრწემი[4].
    უფროსი თამარი ცოლად ჰყავდა შირვანის შაჰს, მანუჩარ II-ს, კატაჲ (შემდგომში ირინე) – ბიზანტიის კეისარ იოანე კომნენოსის უმცროს ძმას, ალექსის, ხოლო თამარ მრწემი – ოსეთის მეფეს (იქორწინა დემეტრე I-ის დროს).
    საინტერესო ცნობები [რედაქტირება]

    დავით აღმაშენებლის მონეტა

    დავით აღმაშენებლის დროშა. დროშაზე გამოსახულია ჯვარი და მარტორქა.
    ლონდონში, ბრიტანეთის მუზეუმში დაცულია სპილენძის უნიკალური მონეტა, სავარაუდოდ 1118-1125 წწ. მონეტაზე გამოსახულია გვირგვინოსანი მეფე ბიზანტიურ საიმპერატორო სამოსში და მოცემულია ერთიანი საქართველოს მეფეთა სრული ტიტულატურა: „მეფე აფხაზთა, ქართველთა, რანთა, კახთა, სომეხთა“[5].
    უფლისწული ვახტანგი, დავითის საგანგებო ანდერძით, დემეტრეს უნდა აღეზარდა და თავის შემდგომ სამეფო მისთვის დაეტოვებინა, თუმცა დემეტრემ ანდერძი არ შეასრულა[საჭიროებს წყაროს მითითებას];
    ჰერალდიკოსთა ერთი ნაწილის აზრით დავით აღმაშენებლის დროშაზე გამოსახული იყო წმ. გიორგის ჯვარი და „ცხენი რქოსანი“[6].
    იხილეთ აგრეთვე [რედაქტირება]

    ყივჩაყთა გადმოსახლება საქართველოში;
    დიდგორის ბრძოლა.
    ლიტერატურა [რედაქტირება]

    მეტრეველი რ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 3, გვ. 334-335, თბ., 1978 წელი.
    საქართველოს ისტორია, ტ. I – უძველესი დროიდან XIX საუკუნის დასასრულამდე;
    ლორთქიფანიძე, მარიამ (1987), „საქართველო XI-XII საუკუნეებში“, გვ. 80-118.
    მარგიშვილი ს. მითები და რეალობა დავით აღმაშენებლის მეფობის შესახებ, თბ., „სიესტა“, 2006

  73. დავით IV აღმაშენებელი (დ. 1073, ქუთაისი – გ. 24 იანვარი. 1125), საქართველოს მეფე 1089-1125, გიორგი II-ის ძე, ბაგრატიონთა დინასტიიდან. ერთ–ერთი ყველაზე წარმატებული ქართველი მონარქი, მოახერხა თურქ-სელჩუკთა ქვეყნიდან განდევნდა 1121 წელს დიდგორის ბრძოლაში მნიშვნელოვანი გამარჯვებით. მის მიერ არმიაში და მმართველობის სისტემაში გატარებულმა რეფორმებმა შესაძლებლობა მისცა ქვეყანა გაეერთიანებინა და მთელი კავკასიის მიწების საქართველოს დაქვემდებარებაში შემოეყვანა. ქრისტიანული კულტურის წამხალისებელი და თავად თავდადებული ქრისტიანი საქართველოს მართლმადიდებლური ეკლესიის მიერ წმინდანად არის შერაცხული.

    დავითი, გიორგი II–სა და ელენეს ერთადერთი ვაჟი, დაიბადა 1073 წელს სატახტო ქალაქ ქუთაისში. მისი უფლისწულობა მოკლე აღმოჩნდა, რადგან ქვეყანაში შექმნილი პოლიტიკური ვითარების გამო, მამამისი იძულებული შეიქმნა ტახტიდან გადამდგარიყო და 16 წლის ძე გაემეფებინა. ეს ფაქტი დავითის კარგ განათლებაზე და სახელმწიფო საქმეში გათვიცნობიერებულობაზე უნდა მეტყველებდეს.დავით IV–ს მემკვიდრეობად ერგო თურქ-სელჩუკებისაგან დარბეული ქვეყანა, დაცარიელებული ქალაქები და სოფლები, მთებში გახიზნული დამშეული მოსახლეობა. გამეფებისთანავე დაიწყო ყმა-მოლაშქრეთა და მსახურეულ აზნაურთაგან მხედართა რაზმების შექმნა. ერთგული რაზმებით მეფე თავს ესხმოდა თურქ-სელჩუკებს, ავიწროვებდა მათ, სდევნიდა და მთაში გახიზნულ მოსახლეობას ბარად ჩამოსვლის პირობებს უქმნიდარეფორმები [რედაქტირება]
    სახელისუფლო:
    დავით IV ებრძოდა სახელმწიფოს ცენტრალიზაციის მოწინააღმდეგე დიდგვაროვან ფეოდალებს. 1093 წელს მან გამდგარი ლიპარიტ IV ბაღვაში შეიპყრო. თუმცა მონანიების შემდეგ გაათავისუფლა და ძველი ღირსებებიც დაუტოვა, მაგრამ ხელახალი ღალატის გამო, 1094 წელს კვლავ შეიპყრო და ორი წლის პატიმრობის შემდეგ საქართველოდან გააძევა. 1103 ლიპარტის ძის რატის გარდაცვალების შემდეგ დავით IV-მ გააუქმა კლდეკარის საერისთავო და ბაღვაშთა მამულები სამეფო დომენად გახადა, შემდგომში ნაწილი (არგვეთი) გელათის მონასტერს გადასცა. ამავე წელს დაამარცხა სამეფო კარის მოწინააღმდეგე ფეოდალები ― ძაგან და მოდისტოს აბულეთისძეები.
    საეკლესიო:
    საერო დიდგვარიანებთან ერთად მეფე ცენტრალური ხელისუფლების მოწინააღმდეგე საეკლესიო ფეოდალებსაც ებრძოდა. 1103 წელს მეფის თაოსნობით მოიწვიეს რუის-ურბნისის საეკლესიო კრება, რომელმაც სამეფო ხელისუფლების განმტკიცების ღონისძიებები გაატარა (უღირსი თანამდებობის პირების გადაყენება და მათ ნაცვლად მეფის ერთგულთა არჩევა, სასულიერო თანამდებობის პირთა ხელდასხმის წესის დამტკიცება, გვირგვინის კურთხევის წესის დაკანონება და სხვ.). ეს ღონისძიებანი ჩამოყალიბებულია კრების მიერ მიღებულ დოკუმენტში „ძეგლისწერაჲ რუის-ურბნისის კრებისაჲ“. სახელმწიფოს ძლიერების განმტკიცების საქმეში უდიდესი მნიშვნელობა ჰქონდა ჭყონდიდლისა და მწიგნობართ-უხუცესის თანამდებობების გაერთიანებას მწიგნობართუხუცეს-ჭყონდიდლის თანამდებობის შექმნას (სავარაუდებელია 1103-04). ამ თანამდებობის პირი ერთსა და იმავე დროს მაღალი სამოქალაქო და საეკლესიო მმართველი იყო.

    საქართველოს სამეფო დავით IV–ის მმართველობაში
    ეკონომიკური:
    დავით IV-მ მთელი რიგი ღონისძიებები გაატარა სამონეტო საქმის მოსაწესრიგებლად. მოჭრა მონეტები როგორც ქართული, ისე არაბული ზედწერილით და რამდენადმე შეცვალა მონეტის ტიპი. რეფორმის შედეგად განმტკიცდა ფულის კურსი. მის დროს დიდი მნიშვნელობა მიენიჭა განსაკუთრებულ სასამართლო დაწესებულებას — სააჯო კარს.
    სამხედრო:ფეოდალური ლაშქრის პრინციპზე აგებული ჯარი შინაგან ერთობას მოკლებული იყო. მტრის საბოლოო დაძლევისათვის საჭირო იყო ქვეყნის შეიარაღებულ ძალთა გარდაქმნა. დავით IV-მ ჩაატარა სამხედრო რეფორმები: ჯარი საგანგებოდ გაწვრთნა და იქ მტკიცე დისციპლინა დაამყარა, გარდაქმნა ბრძოლის ტაქტიკა. ამასთან, 1118-20 ჩრდილოეთ კავკასიიდან გადმოიყვანა და საქართველოში (ვარაუდით ქართლში) დაასახლა ყივჩაღთა 40 ათასი ოჯახი. მათგან მეფემ შექმნა მუდმივი ჯარი ― ორმოციათასიანი ლაშქარი, ერთგულ მოლაშქრეთაგან კი შეადგინა ხუთიათასიანი პირადი გვარდია ― „მონა-სპა“.
    სამხედრო კამპანია [რედაქტირება]
    1099 დავით IV-მ თურქ-სელჩუკებს ხარკი შეუწყვიტა. ქვეყანამ სრული დამოუკიდებლობა მოიპოვა. ამ დროიდან დაიწყო საქართველოს ეკონომიკური და კულტურული აღმავლობა. თურქ-სელჩუკთა ალაგმვის შემდეგ დავით IV შეუდგა ქართული მიწა-წყლის სრული გაერთიანებისათვის ბრძოლას. 1103 აიღო ზედაზენი. 1104 საქართველოს გაერთიანების მომხრე ჰერეთ-კახეთის დიდებულების (ქავთარისა და მისი დისწულების ― არიშიანისა და ბარამის) დახმარებით შემოიერთა ჰერეთი და კახეთი.
    მოხარკე ქვეყნების დაკარგვა მძიმე დანაკლისი იყო თურქ-სელჩუკთათვის და სულთნის დიდმოხელემ, განძის ათაბაგმა ლაშქრობა მოაწყო საქართველოს მეფის ჰერეთ-კახეთიდან განსადევნად. 1104 ერწუხთან ბრძოლაში საქართველოს მხედრობამ გაიმარჯვა. განსაკუთრებული ვაჟკაცობა გამოუჩენია ომში დავით IV-ს.

    გელათის მონასტერი
    1110 წელს ქართველთა ლაშქარმა სამშვილდე აიღო, 1115 – რუსთავი, 1117 – გიში, 1118 – ლორე. 1121 წლის აგვისტოში დავით IV-ის მეთაურობით ქართველებმა ძლევამოსილი ომი გადაიხადეს მუსლიმანთა კოალიციური ლაშქრის წიააღმდეგ. ბრძოლა დიდგორთან მოხდა. ქართველებმა გაიმარჯვეს დავითის მოხერხებული ტაქტიკის წყალობით. დავითს ამ ომში მოუწია თავისი 55 – ათასიანი ლაშქრით შებმოდა თურქ – სელჩუკთა 300 – ათასიანი არმიას. მეფემ იმისათვის, რათა არ გაქცეულიყვნენ ბრძოლის ველიდან მეომრები. უკან წასასვლელი გზა ჩახერგა. გადაწმყვეტი ბრძოლის წინ მან შემდეგი სიტყვები წარმოთქვა: „ეჰე, მეომარნო ქრისტიანნო. თუ ქვეყნისა და ღვთის რჯულის დასაცავად ვიბრძოლებთ არათუ ეშმაკის ურიცხვ მიმდევართა ლაშქარს, არამედ თვით ეშმაკებსაც დავამარცხებთ.მაშ, ვილოცოთ სამშობლოსა და ქრისტესათვის და ფიცი დავდოთ, რომ აქ, ბრძოლის ველზე უფრო დავიხოცებით ვიდრე შერცხვენილნი გავიქცევით. ახლა კი ამ ხეობის შესავალი, რომლითაც აქ შემოვსულვართ, ხეთა ხშირი ხორგებით შევკრათ, ვინძლო ვისმეს გულში ჩარჩენილი გაქცევის სურვილი ამით ამოიქოლოს. მაშ გაემზადეთ ძმანნო და შვილნო, ქრისტესათვის და სამშობლოსათვის.“ ისტორიკოსებმა ამ შეტოქებას მუსლიმ ურიცხვ არმიასა და ქართველთა მცირერიცხოვან ლაშქარს შორის „ბრძოლაი საკვირველი“ შეარქვეს.
    ამ ომის გამარჯვებით მათ დაიცვეს სამშობლო სრული განადგურებისაგან. დიდგორის ბრძოლაში გამარჯვების შემდეგ, 1122 წელს დავით IV-მ თბილისი შემოუერთა საქართველოს სამეფოს.
    დავით IV-ის ბრძოლებს დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა შირვანისთვისაც. ქართველებისა და შირვანელების ერთობლივი ბრძოლის შედეგად შირვანი გათავისუფლდა სელჩუკი დამპყრობლებისაგან. 1124 წელს დავით IV-მ შირვანი თავის გავლენას დაუმორჩილა. 1123 წელს დავით IV-მ სომხეთის მრავალი ქალაქი აიღო. ამავე წელს სომეხი მოსახლეობის დახმარებით აიღო ანისიც.
    აღმშენებლობა [რედაქტირება]
    დავით IV დიდად უწყობდა ხელს ვაჭრობისა და ხელოსნობის განვითარებას. მან შეღავათიანი პირობები შეუქმნა ვაჭრებს, ააგო ხიდები, გზები, ააშენა ფუნდუკები, სადაც სხვადასხვა ქვეყნის ვაჭრებს უფასოდ შეეძლოთ ღამისთევა. ამის შედეგად XII საუკუნის I მეოთხედში საქართველოში საქალაქო ცხოვრება განსაკუთრებით დაწინაურდა.
    დავით IV-ის სახელთანაა დაკავშირებული გელათის ტაძრის მშენებლობა (დაუწყიათ 1106). მანვე დააარსა ქართული კულტურის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი კერა ― გელათის აკადემია. დავით IV-ის განკარგულებით ააგეს ღვთისმშობლის სახელობის ეკლესია შიომღვიმეში.

    ფრესკა, გელათი
    დავით IV-ის კულტურულ-საგანმანათლებლო მოღვაწეობის შესახებ ქართველი ისტორიკოსების გარდა მნიშვნელოვან ცნობებს გვაწვდიან სომეხი მემატიანეები და მაჰმადიანი მწერლები. ისინი გვამცნობენ, რომ მეფეს ბიზანტიაში გაუგზავნია ახალგაზრდები ცოდნის მისაღებად; ცალკე სახლი აუგია მაჰმადიან მეცნიერთა, ფილოსოფოსთა და პოეტთათვის და თურმე ნივთიერადაც ეხმარებოდა მათ, ხანგამოშვებით კი საზეიმო დარბაზობასაც უმართავდა.
    დავით IV-მ თავისი წვლილი შეიტანა ქართული ჰიმნოგრაფიის განვითარებაშიც. მას ეკუთვნის ორიგინალური პოეტური ნაწარმოები „გალობანი სინანულისანი“, რომელიც შუა საუკუნეების ქართული კულტურის იდეოლოგიური და ესთეტიკური მრწამსის გამოხატულებაა. იგი ეძღვნება სასულიერო ლირიკაში ღრმად დამუშავებულ (ეფრემ ასურის, იოსებ და თეოდორე სტუდიტეების, ანდრია კრეტელის, იოანე დამასკელის და სხვათა საგალობლები) სინანულის მოტივს. საგალობელში გადმოცემულია ზოგადსაკაცობრიო სევდა. დავით IV თავს ადარებს უმძიმესი ცოდვის ჩამდენთ და გამოთქვამს აზრს, რომ არ არსებობს დანაშაული, რომელიც მის სულს არ ამძიმებდეს. თავის ასეთ დამდაბლებაში ვლინდება ზნესრული ადამიანის მაღალი ეთიკური მრწამსი. დავით IV-ის საგალობელში შეცოდებათა შეგნებით უკვე დაძლეულია ცოდვა და ადამიანის დაცემით გამოწვეულ სევდას ახლავს ნათელი ტონები ადამიანის სრულქმნის ღრმა რწმენისა. „გალობანი სინანულისანი“ ქართული ლირიკის შედევრთა რიგში შეიძლება დავაყენოთ, რადგან მასში ავტორის ინდივიდუალური განცდა ამაღლებულია ზოგადსაკაცობრიო ტკივილამდე და მეფის ღაღადი თავის ცოდვილ ბუნებაზე საზ. რეზონანს იძენს.
    დავით IV-ის ეპოქა იყო მწვავე კლასობრივი და შინაკლასობრივი ბრძოლების ხანა. ქვეყნის სიძლიერისა და ცენტრალიზაციის შენარჩუნებას მეფე შინაკლასობრივი მტრების (ცენტრალიზაციის მოწინააღმდეგე დიდგვარიანები) დათრგუნვისა და მოსახლეობის ექსპლუატაციის ხარჯზე ახერხებდა. მთელი მისი მოღვაწეობა ემსახურებოდა ფეოდალური საქართველოს გაძლიერება-ცენტრალიზაციას.
    ტიტულატურა [რედაქტირება]

    „ქრისტე, ადიდე დავით მეფე აფხაზთა, ქართველთა, რანთა, კახთა, სომეხთა“
    დავითამდე ქართველ მეფეებს ჰქონდათ როგორც უცხოური (უმეტესად ბიზანტიური), ისე ქართული ტიტულები. ბიზანტიური ტიტულებიდან ქართველი მეფეები ატარებდნენ პატრიკიოზის, მაგისტროსობის, ნოველისიმოსის, სევასტოსისა და კურაპალატის ტიტულებს, რომელთაგან უმაღლესი კურაპალატობა იყო. თვით ბიზანტიაში სულ 18 ტიტული არსებობდა და ყველაზე საპატიო ტიტულს მეთვრამეტე – კეისარობა წარმოადგენდა, კურაპალატობა მეთექვსმეტე ტიტული იყო, ანუ მნიშვნელობით მესამე ადგილზე იდგა.
    ქართველებიდან ბიზანტიამ ეს ტიტული პირველად ქართლის ერისმთავარს გუარამს მიანიჭა. დავით აღმაშენებელმა ერთიან საქართველოს მეფეთაგან პირველმა უარყო ბიზანტიური საკარისკაცო ტიტულები, როგორც ნიშანი ბიზანტიის ხელმწიფესთან თანასწორობისა.
    ქართული ტიტულატურა (ტიტულების ჯგუფი), ჩამოყალიბებას ბაგრატ III–ის დროს იწყებს და დავითის შემდეგაც გრძელდება. ბაგრატმა აფხაზეთისა და ტაო-კლარჯეთის სამეფოები გაეერთიანა და შედეგად მიიღო ტიტული – „მეფე აფხაზთა და ქართველთა“[2].

    დავით აღმაშნებლის საფლავი, გელათი
    რანისა (არანი) და კახეთის შემოერთების შემდეგ, ქართველ მეფეთა ტიტულიც იზრდება და დავითი იწოდება: „მეფე აფხაზთა და ქართველთა, რანთა და კახთა“. მოგვიანებით ამას ემატება წოდება „მეფე სომეხთა“. მას მერე რაც დავითმა ლორე-ტაშირის სამეფო გაათავისუფლა და სომხეთის მეფეები დაიმორჩილა, ქართველ მეფეთა სრული ტიტული გახდა: „მეფე აფხაზთა, ქართველთა, რანთა, კახთა, სომეხთა“[3]
    ლორე-ტაშირის გარდა შარვანიცა და ანისიც დავით აღმაშენებელმა სიცოცხლის ბოლო წლებში შემოიერთა და მისი მემკვიდრეების ტიტულატურაში აისახა კიდეც ეს მოვლენა[3]. კერძოდ, მათი ტიტულატურა ასეთი იყო: „მეფე აფხაზთა, ქართველთა, რანთა, კახთა და სომეხთა მეფისა და შარვანშა და შაჰანშა და ყოვლისა აღმოსავლეთისა და დასავლეთისა“.
    გენეალოგია [რედაქტირება]

    მთავარი სტატია : ბაგრატიონები.

    დავით აღმაშენებელი, შიომღვიმის მონასტერი
    ბაგრატიონთა სამეფო დინასტიას სათავე დაუდო აშოტ I-მა 809 წელს, შექმნა რა ტაო-კლარჯეთის სამეფო. 978 წელს ბაგრატ III სამი ქართული სამეფოს გაერთიანებით ქმნის გაერთიანებული ქართული სამეფოს.
    ერთიანი საქართველოს სამეფო გენეალოგია დავითამდე, ასეთია:
    ბაგრატ III (978-1014 წწ.)
    მართა(?);
    გიორგი I (1014-1027 წწ.)
    1. მარიამ არწრუნი (გ. 1072 წლის შემდეგ), ვასპურაკანის მეფის სენაქერიმ II-ის ასული;
    2. ალდე (?), ოსთა მეფის ასული;
    ბაგრატ IV (1027-1072 წწ.)
    1. ელენე არგიროსი (გ. 1033 წ.), ბიზანტიის იმპერატორ რომანოზ III–ის ძმიშვილი (მალევე გარდაიცვალა).
    2. ბორენა (გ. 1073), ოსთა მეფის ურდურის ასული ;
    გიორგი II (1072-1089 წწ.)
    ელენე (გ. 1112 წ.);
    დავით IV
    სამეფო ოჯახი [რედაქტირება]

    დავით IV სხვადასხვა დროს ორჯერ იყო დაქორწინებული:
    რუსუდან ბაგრატუნი[1], სომხეთის მეფის ასული(?). მოგვიანებით ის მონაზვნად აღკვეცეს (?). შვილები:
    დემეტრე I;
    გურანდუხტი (?), ყივჩაყთა მთავრის ათრაქას ასული. შვილები:
    ვახტანგი (ცუატა), თამარი, კატაჲ (ირინე), თამარ მრწემი[4].
    უფროსი თამარი ცოლად ჰყავდა შირვანის შაჰს, მანუჩარ II-ს, კატაჲ (შემდგომში ირინე) – ბიზანტიის კეისარ იოანე კომნენოსის უმცროს ძმას, ალექსის, ხოლო თამარ მრწემი – ოსეთის მეფეს (იქორწინა დემეტრე I-ის დროს).
    საინტერესო ცნობები [რედაქტირება]

    დავით აღმაშენებლის მონეტა

    დავით აღმაშენებლის დროშა. დროშაზე გამოსახულია ჯვარი და მარტორქა.
    ლონდონში, ბრიტანეთის მუზეუმში დაცულია სპილენძის უნიკალური მონეტა, სავარაუდოდ 1118-1125 წწ. მონეტაზე გამოსახულია გვირგვინოსანი მეფე ბიზანტიურ საიმპერატორო სამოსში და მოცემულია ერთიანი საქართველოს მეფეთა სრული ტიტულატურა: „მეფე აფხაზთა, ქართველთა, რანთა, კახთა, სომეხთა“[5].
    უფლისწული ვახტანგი, დავითის საგანგებო ანდერძით, დემეტრეს უნდა აღეზარდა და თავის შემდგომ სამეფო მისთვის დაეტოვებინა, თუმცა დემეტრემ ანდერძი არ შეასრულა[საჭიროებს წყაროს მითითებას];
    ჰერალდიკოსთა ერთი ნაწილის აზრით დავით აღმაშენებლის დროშაზე გამოსახული იყო წმ. გიორგის ჯვარი და „ცხენი რქოსანი“[6].
    იხილეთ აგრეთვე [რედაქტირება]

    ყივჩაყთა გადმოსახლება საქართველოში;
    დიდგორის ბრძოლა.
    ლიტერატურა [რედაქტირება]

    მეტრეველი რ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 3, გვ. 334-335, თბ., 1978 წელი.
    საქართველოს ისტორია, ტ. I – უძველესი დროიდან XIX საუკუნის დასასრულამდე;
    ლორთქიფანიძე, მარიამ (1987), „საქართველო XI-XII საუკუნეებში“, გვ. 80-118.
    მარგიშვილი ს. მითები და რეალობა დავით აღმაშენებლის მეფობის შესახებ, თბ., „სიესტა“, 2006

  74. gamarjobat, vinmee damexmareetttt erti temis modziebashi, ,,saqartvelo davitis memkvidreobis dros” tu vinmem icit momwereettt 😦

  75. dzalian miyvars dzalian kargi mefea

  76. ეს ორი ნაწარმოები შეიძლება დაემატოს სიას:

    ჯანსუღ ღვინჯილია „სული აღმაშენებელი“

    Click to access j.gvinjilia-suli-agmashenebeli.pdf

    შოთა მესხია „ძლევაჲ საკვირველი“

    Click to access sh.meskhia-dzlevai-sakvirveli.pdf


დატოვე კომენტარი