ბურუსი – BURUSI

დავით კლდიაშვილის ეზო

რომ დაამძიმა სულები ეგზომ,
გადაიარა ღრუბლის იმ ფარამ..
მე ვუდარაჯებ დავითის ეზოს
და უნაგირას კალთა მიფარავს.

თანდათანობით მოვდივარ ახლოს,
ცაო,
ფათერაკს არ ვუშინდები,
შენ ტაძარი ხარ ,
დავითის სახლო,
და ამ ტაძარში ლოცვილ ვმშიდდები.

უკვდავება

პატარა ირაკლის-დავი კლდიაშვილის შთამომავალს

რა სიყვარულით მიმონებთ მთებო,
აქ სიმაღლეებს ვეღარ დაითვლი..
პატარა ბიჭო სიმონეთელო,
დღეს შენში ცოცხლობს დიდი დავითი.
ეხლა სხვა დროა,
მზეს ვეფერებით,
გალობს და გალობს ჩირი ღაბუა,
ჩვენი წარსული,
მუქი ფერებით,
კარგად დახატა დიდმა ბაბუამ.
ჩვენი წარსული ვინ მიმოთელოს,
აქ უამრავი მზეა და მითი..
მომავლის ბავშვო, სიმონეთელო,
შენში იცოცხლებს დიდი დავითი.

გენო კლდიაშვილი 1987 წელი.
“დიდი სიჩუმე”
ლექსები
1987 წ.
გამ. “საბჭოთა საქართველო”
ქუთაისის ფილიალი