ცინცაძეების გვარზე დღემდე გავარკვიე: (მეცნიერულად დასაბუთებული მონაცემები) – ერთერთი უძველესი (ჯერ კიდევ ქრისტიანობამდელი პერიოდის ეტიმოლოგიის) გვარი. წარმოშობით არის სპერიდან (დღევანდელი თურქეთის ტერიტორია) – ლაზეთი (ლაზური წარმოშობის გვარია)*. რაც შეეხება გვარის ეტიმოლოგიას და ისტორიას: თავიდან (წარმართულ პერიოდში) ცინცაძეების გვარი განეკუთვნებოდა ქურუმთა ფენას; შემდგომ, ქრისტიანობის ხანაში ცინცაძეები მრავლად იყვნენ სასულიერო ფენაში. გვარი – ცინცაძე – ეტიმოლოგიურად მოდის ძველქართული (ლაზური) სიტყვიდან (სამწუხაროდ ზუსტად არ მახსოვს – იხ: სპეც ლიტ-რა), რომელიც შინაარსობრივად აღნიშნავდა – მედროშეობას. ომის დროს ცინცაძეები იყვნენ დროშის მცველები და უშუალოდ ბრძოლის პერიოდში მედროშეები (ი. ჯავახიშვილის მიხედვით). როგორც აღინიშნა წარმართულ ხანაში ცინცაძეები განეკუთვნებოდნენ ქურუმთა ფენას და გვარის მითოლოგიური გადმოცემის მიხედვით იყვნენ ე. წ. ,,ცის შვილები”. სუფიქსი ,,ცინ”** ძველ ქართულად (ლაზურად) აღნიშნავდა ,,ნათელს” – აქედან გამომდინარე გვარი ,,ცინ-ცა-ძე”*** შინაარსობრივად (ზუსტად) ასე იშიფრება: ,,ნათელი ცის შვილები” (!?). (ეს გასაკვირი არ არის, რადგან ბევრი ძველ ქართულ გვარს (და უფრო ადრეულ პერიოდში სახელსაც) გააჩნდა თავისი წარმოშობის ,,მითო-რელიგიური” საფუძველი: ზოგიერთები იყვნენ მაგ: ,,მზის შვილები”, ,,მთვარის შვილნი – თვარა-ძე” ..მდინარის შვილნი ანუ მდინარა-ძე”, ასევე ცხოველთა სახელებთან დაკავშირებული გვარები: ,,მელა-ძე”, ,,ბუღა-ძე”, და ა. შ. ). ქრისტიანობის ეპოქაში ცინცაძეების გვარი ეკუთნოდა სასულიერო ფენის წარმომადგენლობას.
(ი. ჯავახიშვილის და სხვათა მონაცემებზე დაყრდნობით)
*აქედან გამოდინარე გვარის – ,,ცინცაძის” წარმოშობა და მისი უძველესი ისტორია, გვარის სრული და ზუსტი ეტიმოლოგიური კვლევა უნდა განხორციელდეს ლაზურ უძველეს კულტურაზე დაყრდნობით (რაც დღეისთვის თითქმის შეუსწავლელია) და მათი თავდაპირველი (?!) განსახლების ტერიტორიაზე (მათ შორის ქ. სპერის რაიონებში) რომელიც (დღეისთვის:)) თურქეთის სახელმწიფოს ფარგლებში მდებარეობს.
** ,,ცინ”-ის დამატებითი შესაძლო ეტიმოლოგია:
მაგალითად სიტყვა ,,ცინცხალში” (ცინ – ცხალი); ,,ცინ”-ს შესაძლოა ასევე შეესიტყვებოდეს: ,,ახალი”, ,,სუბთა”, ,,წმინდა” ,,ხასხასა” და სხვა მაგვარი…
***უნდა აღინიშნოს რომ ბოლოსართი ,,ძე” გარდა შვილის (შინაარსობრივი გაგებისა) ძველ ქართულში აგრეთვე იხმარებოდა ,,ადამიანის” (ზოგადი გაგებით) აღსანიშნავადაც…
ცინცაძეების გვარზე დღემდე გავარკვიე: (მეცნიერულად დასაბუთებული მონაცემები) – ერთერთი უძველესი (ჯერ კიდევ ქრისტიანობამდელი პერიოდის ეტიმოლოგიის) გვარი. წარმოშობით არის სპერიდან (დღევანდელი თურქეთის ტერიტორია) – ლაზეთი (ლაზური წარმოშობის გვარია)*. რაც შეეხება გვარის ეტიმოლოგიას და ისტორიას: თავიდან (წარმართულ პერიოდში) ცინცაძეების გვარი განეკუთვნებოდა ქურუმთა ფენას; შემდგომ, ქრისტიანობის ხანაში ცინცაძეები მრავლად იყვნენ სასულიერო ფენაში. გვარი – ცინცაძე – ეტიმოლოგიურად მოდის ძველქართული (ლაზური) სიტყვიდან (სამწუხაროდ ზუსტად არ მახსოვს – იხ: სპეც ლიტ-რა), რომელიც შინაარსობრივად აღნიშნავდა – მედროშეობას. ომის დროს ცინცაძეები იყვნენ დროშის მცველები და უშუალოდ ბრძოლის პერიოდში მედროშეები (ი. ჯავახიშვილის მიხედვით). როგორც აღინიშნა წარმართულ ხანაში ცინცაძეები განეკუთვნებოდნენ ქურუმთა ფენას და გვარის მითოლოგიური გადმოცემის მიხედვით იყვნენ ე. წ. ,,ცის შვილები”. სუფიქსი ,,ცინ”** ძველ ქართულად (ლაზურად) აღნიშნავდა ,,ნათელს” – აქედან გამომდინარე გვარი ,,ცინ-ცა-ძე”*** შინაარსობრივად (ზუსტად) ასე იშიფრება: ,,ნათელი ცის შვილები” (!?). (ეს გასაკვირი არ არის, რადგან ბევრი ძველ ქართულ გვარს (და უფრო ადრეულ პერიოდში სახელსაც) გააჩნდა თავისი წარმოშობის ,,მითო-რელიგიური” საფუძველი: ზოგიერთები იყვნენ მაგ: ,,მზის შვილები”, ,,მთვარის შვილნი – თვარა-ძე” ..მდინარის შვილნი ანუ მდინარა-ძე”, ასევე ცხოველთა სახელებთან დაკავშირებული გვარები: ,,მელა-ძე”, ,,ბუღა-ძე”, და ა. შ. ). ქრისტიანობის ეპოქაში ცინცაძეების გვარი ეკუთნოდა სასულიერო ფენის წარმომადგენლობას.
(ი. ჯავახიშვილის და სხვათა მონაცემებზე დაყრდნობით)
*აქედან გამოდინარე გვარის – ,,ცინცაძის” წარმოშობა და მისი უძველესი ისტორია, გვარის სრული და ზუსტი ეტიმოლოგიური კვლევა უნდა განხორციელდეს ლაზურ უძველეს კულტურაზე დაყრდნობით (რაც დღეისთვის თითქმის შეუსწავლელია) და მათი თავდაპირველი (?!) განსახლების ტერიტორიაზე (მათ შორის ქ. სპერის რაიონებში) რომელიც (დღეისთვის:)) თურქეთის სახელმწიფოს ფარგლებში მდებარეობს.
** ,,ცინ”-ის დამატებითი შესაძლო ეტიმოლოგია:
მაგალითად სიტყვა ,,ცინცხალში” (ცინ – ცხალი); ,,ცინ”-ს შესაძლოა ასევე შეესიტყვებოდეს: ,,ახალი”, ,,სუბთა”, ,,წმინდა” ,,ხასხასა” და სხვა მაგვარი…
***უნდა აღინიშნოს რომ ბოლოსართი ,,ძე” გარდა შვილის (შინაარსობრივი გაგებისა) ძველ ქართულში აგრეთვე იხმარებოდა ,,ადამიანის” (ზოგადი გაგებით) აღსანიშნავადაც…
By: დავითი on 04/04/2014
at 19:57