მირზა გელოვანი – Mirza Gelovani

მირზა გელოვანი

მირზა გელოვანი – Mirza Gelovani (1917 – 1944)

პოეზია

მასზე წერდნენ

პასუხები

  1. სადგური სავსე ჯარისკაცებით,
    ხმაური არხევს მღვრიე ვაგონებს…
    შენ მითხარი რომ ეს გატაცება
    რაღაც შორეულ სიზმარს გაგონებს.

    შენ მითხარი რომ ჩემს დაბრუნებას
    დაუცდის შენი ბავშვობა წმინდა,
    მაგრამ შენ გქონდა ქალის ბუნება,
    შენ ქალი იყავ და დაგავიწყდა.

    და არც გამტყუნებ,არ მაქვს უნარი
    გავკიცხო შენში,რაც ასე გშვენის,
    ამ ქვეყნად მე ვარ გასამტყუნარი,
    რომ სიკვდილამდე მჯეროდა შენი.

  2. mirza cemi usakvarlesi poetia

  3. mirza gelovani chemi azrit idumali, gambedavi vajkacia… romelsac wminda guli aqvs da yoveltvis gaimarjvebs………. adamiani swored egeti unda iyos

  4. es leqsi miyvars…..!!!

  5. vgijdebi mis leqsebze…

  6. მაგარი ადამიანი იყო!!!!!!!!!!! ყველასათვის მისაბაძი!!!!!!!!!

  7. mirza gelovani chemi usayvarlesi poetia :s:s :*

  8. iyo aris da iqneba :*

  9. dzalian kargi leqsebi aqvs,dzalian axalgazrda gardaicvala didxans rom ecocxla mere tlad gadaireodit masze sul ragac 26 wlis gardaicvala.

  10. mirza gelovani:gamocenili mcerali da sazogado mogvace.
    man sakartvelos istorishi didi cvrli sheitana is iko zalian kargi adamiani.igi
    daibada 1917 cels da gardaicvala 27 clis shemdeg 1944 cels prontze.

  11. mirza gelovano chemi azrit didi ylea meti araperi
    😀

  12. dzaan chasaylapiaaa8:8;8;8;8:;*;*;*

  13. მირზა გელოვანი! ჩემი უსაყვარლესი პოეტი! ომის თაობიდან! დასანანია … ამ გენიალურ პოეტს არ დასცალდა …

  14. martla rom iyo aris da samudamod ase iqnebaaaa

  15. mirza maradisoba!

  16. brwyinvale poetia, dasanania misi ase udrood wasv;a

  17. kargii mweraliaaa ❤

  18. “…მე ოცი წლის გმირი ვარ და
    საუკუნე მიმაქვს მხრებით.”

  19. “…მთიდან ჩანჩქერი ჩამოიფშნება,
    ჩამოიყოლებს თოვლის ნაჟურებს,
    გაავარვარებს მხურვალე ვნება
    ცაში დაკიდულ ცის აბაჟურებს.
    ახლა კი ცივა…ფოთლები ყრია,
    ვიღაცა სწუხს და გულამდე მწვდება.
    შენი ბინის წინ დავიხლი ტყვიას
    და დედამიწა წრეს გადასცდება.
    შორსა ხარ…ჟინჟღლავს,მე ვგდივარ პირქვე,
    ვეჩურჩულები გულს დადუმებულს,
    დაე იჟინჟლოს,ცაც ტირის იქნებ
    სატრფოს დაკარგულს,არ დაბრუნებულს.” (“შემოდგომის საღამო”)

  20. “ოსტატს სურდა დასრულება მთის,
    ციხე დაწნა რკინის კარებშესაბმავი,
    მთა დასრულდა,თვით კი…
    თუმცა ეს ამბავი
    შემზარავი და ამშლელი თმის!..
    დღესაც ახსოვს და კედელი თრთის.”


დატოვე კომენტარი